Ξεχωριστή θέση κατείχε η ελιά και ο καρπός της, το ελαιόλαδο, στην αρχαία Αθήνα. Ως επιστήμη χαρακτηρίστηκε η καλλιέργεια της ελιάς από τον Αριστοτέλη, ενώ ο Ιπποκράτης χρησιμοποίησε γιαιατρικούς σκοπούς το παραγόμενο λάδι, το οποίο καταπολεμούσε περίπου 60 διαφορετικές παθήσεις. Ωστόσο, στις περιπτώσεις που το ελαιόλαδο δεν ήταν ικανό να σώσει τον ασθενή, έβρισκε χρήση στην ταφή του νεκρού, αφού άλειφαν το σώμα του και τοποθετούσαν ορισμένη ποσότητα στον τάφο του.
Η ελιά, λοιπόν, αποτέλεσε σημείο αναφοράς για την αρχαία Αθήνα, καθώς υπήρχε ένα άρρηκτος δεσμός που συνέδεε τους θεσμούς της με το ελαιόλαδο.
